朝代:明代
作者： 张煌言
全文:
自从钱塘怒涛竭，会稽之栖多铩翮。甬东百户古翁洲，居然天堑高碣石。
青雀黄龙百列屏，蛟螭不敢波间鸣；虎韔争如秦妇女，鱼旐半是汉公卿。
五、六年间风云变，帝子南巡开宫殿；繇来泽国仗楼船，乌鬼渔人都不贱。
堂怡穴斗几经秋，胡来饮马沧海流；共言沧海难飞越，况乃北马非南舟！
东风偏与胡儿便，一夜轻帆落奔电；南军鼓死将军擒，从此两军罢水战。
孤城闻警蚤登陴，万骑压城城欲夷；炮声如雷矢如雨，城头甲士皆疮痍。
云梯百道凌霄起，四顾援师无蝼蚁；裹疮奋呼外宅儿，誓死痛苦良家子。
斯时弟子在行间，吴淞渡口凯歌还；谁知胜败无常势，明朝闻已破岩关。
又闻巷战戈旋倒，阖城草草涂肝脑；忠臣尽葬伯夷山，义士悉刭田横岛。
亦有人自重围来，向余细语令人哀；椒涂玉叶填眢井，甲第珠珰掩劫灰。
而今人民已非况城郭，髑髅跳号宁复肉。土花新蚀遗镞黄，石苔早绣缺斨绿。
呜呼！问谁横驱铁裲裆，翻令汉土剪龙荒？安得一剑扫天狼，重酹椒浆慰国殇！
拼音:
zì cóng qián táng nù tāo jié, kuài jī zhī qī duō shā hé. yǒng dōng bǎi hù gǔ wēng zhōu, jū rán tiān qiàn gāo jié shí. qīng què huáng lóng bǎi liè píng, jiāo chī bù gǎn bō jiān míng hǔ chàng zhēng rú qín fù nǚ, yú zhào bàn shì hàn gōng qīng. wǔ liù nián jiān fēng yún biàn, dì zi nán xún kāi gōng diàn yáo lái zé guó zhàng lóu chuán, wū guǐ yú rén dōu bù jiàn. táng yí xué dòu jǐ jīng qiū, hú lái yìn mǎ cāng hǎi liú gòng yán cāng hǎi nàn fēi yuè, kuàng nǎi běi mǎ fēi nán zhōu! dōng fēng piān yǔ hú ér biàn, yī yè qīng fān luò bēn diàn nán jūn gǔ sǐ jiāng jūn qín, cóng cǐ liǎng jūn bà shuǐ zhàn. gū chéng wén jǐng zǎo dēng pí, wàn qí yā chéng chéng yù yí pào shēng rú léi shǐ rú yǔ, chéng tóu jiǎ shì jiē chuāng yí. yún tī bǎi dào líng xiāo qǐ, sì gù yuán shī wú lóu yǐ guǒ chuāng fèn hū wài zhái ér, shì sǐ tòng kǔ liáng jiā zǐ. sī shí dì zǐ zài háng jiān, wú sōng dù kǒu kǎi gē hái shéi zhī shèng bài wú cháng shì, míng cháo wén yǐ pò yán guān. yòu wén xiàng zhàn gē xuán dào, hé chéng cǎo cǎo tú gān nǎo zhōng chén jǐn zàng bó yí shān, yì shì xī jǐng tián héng dǎo. yì yǒu rén zì chóng wéi lái, xiàng yú xì yǔ lìng rén āi jiāo tú yù yè tián yuān jǐng, jiǎ dì zhū dāng yǎn jié huī. ér jīn rén mín yǐ fēi kuàng chéng guō, dú lóu tiào hào níng fù ròu. tǔ huā xīn shí yí zú huáng, shí tái zǎo xiù quē qiāng lǜ. wū hū! wèn shuí héng qū tiě liǎng dāng, fān lìng hàn tǔ jiǎn lóng huāng? ān dé yī jiàn sǎo tiān láng, zhòng lèi jiāo jiāng wèi guó shāng!