朝代:明代
作者: 叶元玉
全文:
六十得一儿,命名曰老子。头大趾亦方,眉秀目颇美。
唇齿红且白,鬓脚垂两耳。肌肤更坚实,神色一秋水。
忆昔学行时,匪跌即跛倚。脚根一有力,疾走竟不止。
出入有所见,历历用手指。有时牵我衣,一步一回视。
及其渐学语,小鸟鸣花里。舌尖涩且艰,句句带渣滓。
一朝语忽明,轻清真可喜。饭熟叫我食,天明呼我起。
客来方揖罢,报我几倒屣。张拱学侍立,差可成人比。
见我看书时,拉取凭小几。而也而也诵,指字直到底。
有时见作书,彼则强索纸。把笔信糊涂,殆若归鸦比。
岁时或祀先,我跽彼亦跽。我口方致词,彼口亦云尔。
老夫见乖觉,自庆得兰茝。夫何香不永,遽逐萧艾死。
尔死我何堪,哭声彻闾里。坐卧欲发狂,动作自委靡。
有时梦中见,血泪流未巳。
拼音:
liù shí dé yī ér, mìng míng yuē lǎo zi. tóu dà zhǐ yì fāng, méi xiù mù pō měi. chún chǐ hóng qiě bái, bìn jiǎo chuí liǎng ěr. jī fū gèng jiān shí, shén sè yī qiū shuǐ. yì xī xué xíng shí, fěi diē jí bǒ yǐ. jiǎo gēn yī yǒu lì, jí zǒu jìng bù zhǐ. chū rù yǒu suǒ jiàn, lì lì yòng shǒu zhǐ. yǒu shí qiān wǒ yī, yī bù yī huí shì. jí qí jiàn xué yǔ, xiǎo niǎo míng huā lǐ. shé jiān sè qiě jiān, jù jù dài zhā zǐ. yī zhāo yǔ hū míng, qīng qīng zhēn kě xǐ. fàn shú jiào wǒ shí, tiān míng hū wǒ qǐ. kè lái fāng yī bà, bào wǒ jǐ dào xǐ. zhāng gǒng xué shì lì, chā kě chéng rén bǐ. jiàn wǒ kàn shū shí, lā qǔ píng xiǎo jǐ. ér yě ér yě sòng, zhǐ zì zhí dào dǐ. yǒu shí jiàn zuò shū, bǐ zé qiáng suǒ zhǐ. bǎ bǐ xìn hú tú, dài ruò guī yā bǐ. suì shí huò sì xiān, wǒ jì bǐ yì jì. wǒ kǒu fāng zhì cí, bǐ kǒu yì yún ěr. lǎo fū jiàn guāi jué, zì qìng dé lán chǎi. fū hé xiāng bù yǒng, jù zhú xiāo ài sǐ. ěr sǐ wǒ hé kān, kū shēng chè lǘ lǐ. zuò wò yù fā kuáng, dòng zuò zì wěi mǐ. yǒu shí mèng zhōng jiàn, xuè lèi liú wèi sì.