《题罔极诗卷》
朝代:元代
作者： 胡奎
全文:
华盖山头白云起，孝子呼天泪如水。梦隔庭闱四十年，心怀丘陇三千里。
白日短短云无根，有身莫报罔极恩。寒食梨花一杯酒，几家坟上见儿孙。
儿今食禄司成馆，俯视长江流不断。长江不断深复深，何如孝子罔极心。
拼音:
huá gài shān tóu bái yún qǐ, xiào zǐ hū tiān lèi rú shuǐ. mèng gé tíng wéi sì shí nián, xīn huái qiū lǒng sān qiān lǐ. bái rì duǎn duǎn yún wú gēn, yǒu shēn mò bào wǎng jí ēn. hán shí lí huā yī bēi jiǔ, jǐ jiā fén shàng jiàn ér sūn. ér jīn shí lù sī chéng guǎn, fǔ shì cháng jiāng liú bù duàn. cháng jiāng bù duàn shēn fù shēn, hé rú xiào zǐ wǎng jí xīn.