朝代:元代
作者： 郝经
全文:
坏山压城杀气黑，一夜京城忽流血。弓刀合沓满掖庭，妃主喧呼总狼藉。
驱出宫门不敢哭，血泪满面无人色。戴楼门外是青城，匍匐赴死谁敢停？
百年涵育尽涂地，死雾不散昏青冥。英府亲贤端可怜，白首随例亦就刑。
最苦爱王家两族，二十馀年不曾出。朝朝点数到堂前，每向官司求米肉。
男哥女妹自夫妇，腼面相看冤更酷。一旦开门见天日，推入行间便诛戮。
当时筑城为郊祀，却与皇家作东市。天兴初年靖康末，国破家亡酷相似。
君取他人既如此，今朝亦是寻常事。君不见二百万家族尽赤，八十里城皆瓦砾。
白骨更比青城多，遗民独向王孙泣。祸本骨肉相残贼，大臣蔽君尤壅塞。
至今行人不叹承天门，行人但嗟濠利宅！城荒国灭犹有十仞墙，墙头密匝生铁棘。
拼音:
huài shān yā chéng shā qì hēi, yī yè jīng chéng hū liú xiě. gōng dāo hé dá mǎn yè tíng, fēi zhǔ xuān hū zǒng láng jí. qū chū gōng mén bù gǎn kū, xuè lèi mǎn miàn wú rén sè. dài lóu mén wài shì qīng chéng, pú fú fù sǐ shuí gǎn tíng? bǎi nián hán yù jǐn tú dì, sǐ wù bù sàn hūn qīng míng. yīng fǔ qīn xián duān kě lián, bái shǒu suí lì yì jiù xíng. zuì kǔ ài wáng jiā liǎng zú, èr shí yú nián bù céng chū. zhāo zhāo diǎn shù dào táng qián, měi xiàng guān sī qiú mǐ ròu. nán gē nǚ mèi zì fū fù, miǎn miàn xiāng kàn yuān gèng kù. yī dàn kāi mén jiàn tiān rì, tuī rù háng jiān biàn zhū lù. dāng shí zhù chéng wèi jiāo sì, què yǔ huáng jiā zuò dōng shì. tiān xìng chū nián jìng kāng mò, guó pò jiā wáng kù xiāng sì. jūn qǔ tā rén jì rú cǐ, jīn zhāo yì shì xún cháng shì. jūn bú jiàn èr bǎi wàn jiā zú jǐn chì, bā shí lǐ chéng jiē wǎ lì. bái gǔ gèng bǐ qīng chéng duō, yí mín dú xiàng wáng sūn qì. huò běn gǔ ròu xiāng cán zéi, dà chén bì jūn yóu yōng sè. zhì jīn xíng rén bù tàn chéng tiān mén, xíng rén dàn jiē háo lì zhái! chéng huāng guó miè yóu yǒu shí rèn qiáng, qiáng tóu mì zā shēng tiě jí.