朝代:元代
作者： 吴仁卿
全文:
自悟
弃职休官，张良范蠡。释辞了紫绶金章，待看青山绿山。跳出狼虎丛中，不入麒麟画里。想爵禄高，性命危。一个个舍死忘生，争宣竞敕。
【紫花儿序】你都待重裀而卧，列鼎而食，不如我拂袖而归。急流中勇退，见贤思齐。当日个，宁武子左丘明孔仲尼。邦有道则仕，邦无道则废，齐魏里使煞个孙庞，殷商中饿杀了夷齐。
【鬼三台】看了些英雄辈，争闲气，为功名将命亏。笑豫让，叹鉏麑，待图个甚的？论功劳胜似燕乐毅，论才学不如晋李仪。常言道才广妨身，官高害己。
【圣药王】我如今近七十，才晓得，方知道老而不死是为贼。指鹿做马，唤凤做鸡。葫芦今后大家提，想谁别辨个是和非。
【调笑令】为甚每日醉如泥，除睡人间总不知。戒之在得因何意，老不必争名夺利。黄金垛到北斗齐，也跳不出是处轮回。
【圣药王】赤紧的乌紧飞，兔紧催，暂时相赏莫相违。菊满篱，酒满杯。当吃得席前花影坐间移，白发故人稀。
【尾】想当日子房公会觅全身计，一个识空便抽头的范蠡。归山去的待看翠巍巍千丈岭头云，归湖的待看绿湛湛长江万顷水。
拼音:
zì wù qì zhí xiū guān, zhāng liáng fàn lǐ. shì cí le zǐ shòu jīn zhāng, dài kàn qīng shān lǜ shān. tiào chū láng hǔ cóng zhōng, bù rù qí lín huà lǐ. xiǎng jué lù gāo, xìng mìng wēi. yí gè gè shě sǐ wàng shēng, zhēng xuān jìng chì. zǐ huā ér xù nǐ dōu dài zhòng yīn ér wò, liè dǐng ér shí, bù rú wǒ fú xiù ér guī. jí liú zhōng yǒng tuì, jiàn xián sī qí. dāng rì gè, níng wǔ zi zuǒ qiū míng kǒng zhòng ní. bāng yǒu dào zé shì, bāng wú dào zé fèi, qí wèi lǐ shǐ shā gè sūn páng, yīn shāng zhōng è shā le yí qí. guǐ sān tái kàn le xiē yīng xióng bèi, zhēng xián qì, wèi gōng míng jiàng mìng kuī. xiào yù ràng, tàn chú ní, dài tú gè shèn de? lùn gōng láo shèng sì yàn lè yì, lùn cái xué bù rú jìn lǐ yí. cháng yán dào cái guǎng fáng shēn, guān gāo hài jǐ. shèng yào wáng wǒ rú jīn jìn qī shí, cái xiǎo de, fāng zhī dào lǎo ér bù sǐ shì wèi zéi. zhǐ lù zuò mǎ, huàn fèng zuò jī. hú lú jīn hòu dà jiā tí, xiǎng shuí bié biàn gè shì hé fēi. tiáo xiào lìng wéi shèn měi rì zuì rú ní, chú shuì rén jiān zǒng bù zhī. jiè zhī zài dé yīn hé yì, lǎo bù bì zhēng míng duó lì. huáng jīn duǒ dào běi dǒu qí, yě tiào bù chū shì chù lún huí. shèng yào wáng chì jǐn de wū jǐn fēi, tù jǐn cuī, zàn shí xiāng shǎng mò xiāng wéi. jú mǎn lí, jiǔ mǎn bēi. dāng chī dé xí qián huā yǐng zuò jiān yí, bái fà gù rén xī. wěi xiǎng dāng rì zǐ fáng gōng huì mì quán shēn jì, yí gè shí kōng biàn chōu tóu de fàn lǐ. guī shān qù de dài kàn cuì wēi wēi qiān zhàng lǐng tóu yún, guī hú de dài kàn lǜ zhàn zhàn cháng jiāng wàn qǐng shuǐ.