《题张清夫心远堂》
朝代:元代
作者： 黄溍
全文:
吾闻古来贤达士，不择山林与朝市。百年尘瓮两醯鸡，鹏鴳逍遥俱可尔。
夫君平生潇洒意，俯睨轩裳犹敝屣。翩然一舸鲈鱼乡，归来不待秋风起。
忘言兀兀坐终日，天地古今齐一指。但见山高湖水深，青螺荡漾银杯里。
柴桑之人去我久，风味何妨略相似。神交冥寞云海长，目送归鸿眇千里。
拼音:
wú wén gǔ lái xián dá shì, bù zé shān lín yǔ cháo shì. bǎi nián chén wèng liǎng xī jī, péng yàn xiāo yáo jù kě ěr. fū jūn píng shēng xiāo sǎ yì, fǔ nì xuān shang yóu bì xǐ. piān rán yī gě lú yú xiāng, guī lái bù dài qiū fēng qǐ. wàng yán wù wù zuò zhōng rì, tiān dì gǔ jīn qí yī zhǐ. dàn jiàn shān gāo hú shuǐ shēn, qīng luó dàng yàng yín bēi lǐ. chái sāng zhī rén qù wǒ jiǔ, fēng wèi hé fáng lüè xiāng sì. shén jiāo míng mò yún hǎi zhǎng, mù sòng guī hóng miǎo qiān lǐ.