朝代:宋代
作者： 王迈
全文:
老先生独以身免。贤者之不出如此。杨龟山层出，不合又去，未几又出。靖康之变，以谏识大夫从驾入金营。贤者之出，竟如此。谨详二先生出处之节，求质正于西山真先生，遂成此词以呈
人物渺然，蕙兰椒艾，孰臭孰香。昔尹公和靖，与龟山老，虽同名节，却异行藏。尹在当年，深居养道，亲见兵戈兴洛阳。杨虽出，又何畀于蔡，何救于章。
公今为尹为杨。这一著须平心较量。正南洲潢弄，西淮鼎沸，延绅噤舌，举国如狂。招鹤亭前，居然高卧，许大乾坤谁主张。公须起，要擎天一柱，支架明堂。
拼音:
lǎo xiān shēng dú yǐ shēn miǎn. xián zhě zhī bù chū rú cǐ. yáng guī shān céng chū, bù hé yòu qù, wèi jǐ yòu chū. jìng kāng zhī biàn, yǐ jiàn shí dài fū cóng jià rù jīn yíng. xián zhě zhī chū, jìng rú cǐ. jǐn xiáng èr xiān shēng chū chù zhī jié, qiú zhì zhèng yú xī shān zhēn xiān shēng, suì chéng cǐ cí yǐ chéng rén wù miǎo rán, huì lán jiāo ài, shú chòu shú xiāng. xī yǐn gōng hé jìng, yǔ guī shān lǎo, suī tóng míng jié, què yì xíng cáng. yǐn zài dāng nián, shēn jū yǎng dào, qīn jiàn bīng gē xìng luò yáng. yáng suī chū, yòu hé bì yú cài, hé jiù yú zhāng. gōng jīn wèi yǐn wèi yáng. zhè yī zhe xū píng xīn jiào liàng. zhèng nán zhōu huáng nòng, xī huái dǐng fèi, yán shēn jìn shé, jǔ guó rú kuáng. zhāo hè tíng qián, jū rán gāo wò, xǔ dà qián kūn shuí zhǔ zhāng. gōng xū qǐ, yào qíng tiān yī zhù, zhī jià míng táng.