《满江红》
朝代:宋代
作者： 邓剡
全文:
王母仙桃，亲曾醉、九重春色。谁信道、鹿衔花去，浪翻鳌阙。眉锁娇娥山宛转，髻梳堕马云欹侧。恨风沙、吹透汉宫衣，余香歇。
霓裳散，庭花灭。昭阳燕，应难说。想春深铜雀，梦残啼血。空有琵琶传出塞，更无环佩鸣归月。又争知、有客夜悲歌，壶敲缺。
拼音:
wáng mǔ xiān táo, qīn céng zuì jiǔ zhòng chūn sè. shuí xìn dào lù xián huā qù, làng fān áo quē. méi suǒ jiāo é shān wǎn zhuǎn, jì shū duò mǎ yún yī cè. hèn fēng shā chuī tòu hàn gōng yī, yú xiāng xiē. ní cháng sàn, tíng huā miè. zhāo yáng yàn, yīng nán shuō. xiǎng chūn shēn tóng què, mèng cán tí xuè. kōng yǒu pí pá chuán chū sài, gèng wú huán pèi míng guī yuè. yòu zhēng zhī yǒu kè yè bēi gē, hú qiāo quē.