朝代:唐代
作者： 皎然
全文:
一见西山云，使人情意远。凭高发咏何超遥，
道妙如君有舒卷。萦空叠景多丽容，众遥遥上自为遥。
洁白不由阴雨积，高明肯共杂烟重。万物有形皆有著，
白云有形无系缚。黄金被烁玉亦瑕，一片飘然污不著。
或逢天上或人间，人自营营云自闲。忽尔飞来暂为侣，
忽然飞去莫能攀。逸民对云效高致，禅子逢云增道意。
白云遇物无偏颇，自是人心见同异。阊阖天门宜曙看，
为缨作盖拥千官。从龙合沓临清暑，就日逶迤绕露寒。
谁怜西山云，亭亭处幽绝。坐石长看非我羁，
手中欲揽待君说。贞白先生那得知，只向空山自怡悦。
拼音:
yī jiàn xī shān yún, shǐ rén qíng yì yuǎn. píng gāo fā yǒng hé chāo yáo, dào miào rú jūn yǒu shū juàn. yíng kōng dié jǐng duō lì róng, zhòng yáo yáo shàng zì wèi yáo. jié bái bù yóu yīn yǔ jī, gāo míng kěn gòng zá yān zhòng. wàn wù yǒu xíng jiē yǒu zhe, bái yún yǒu xíng wú xì fù. huáng jīn bèi shuò yù yì xiá, yī piàn piāo rán wū bù zhe. huò féng tiān shàng huò rén jiān, rén zì yíng yíng yún zì xián. hū ěr fēi lái zàn wèi lǚ, hū rán fēi qù mò néng pān. yì mín duì yún xiào gāo zhì, chán zi féng yún zēng dào yì. bái yún yù wù wú piān pō, zì shì rén xīn jiàn tóng yì. chāng hé tiān mén yí shǔ kàn, wèi yīng zuò gài yōng qiān guān. cóng lóng hé dá lín qīng shǔ, jiù rì wēi yí rào lù hán. shuí lián xī shān yún, tíng tíng chù yōu jué. zuò shí zhǎng kàn fēi wǒ jī, shǒu zhōng yù lǎn dài jūn shuō. zhēn bái xiān shēng nà de zhī, zhǐ xiàng kōng shān zì yí yuè.