朝代:唐代
作者： 王昌龄
全文:
独饮灞上亭，寒山青门外。长云骤落日，桑枣寂已晦。
古人驱驰者，宿此凡几代。佐邑由东南，岂不知进退。
吾宗秉全璞，楚得璆琳最。茅山就一征，柏署起三载。
道契非物理，神交无留碍。知我沧溟心，脱略腐儒辈。
孟冬銮舆出，阳谷群臣会。半夜驰道喧，五侯拥轩盖。
是时燕齐客，献术蓬瀛内。甚悦我皇心，得与王母对。
贱臣欲干谒，稽首期殒碎。哲弟感我情，问易穷否泰。
良马足尚踠，宝刀光未淬。昨闻羽书飞，兵气连朔塞。
诸将多失律，庙堂始追悔。安能召书生，愿得论要害。
戎夷非草木，侵逐使狼狈。虽有屠城功，亦有降虏辈。
兵粮如山积，恩泽如雨霈。羸卒不可兴，碛地无足爱。
若用匹夫策，坐令军围溃。不费黄金资，宁求白璧赉。
明主忧既远，边事亦可大。荷宠务推诚，离言深慷慨。
霜摇直指草，烛引明光珮。公论日夕阻，朝廷蹉跎会。
孤城海门月，万里流光带。不应百尺松，空老钟山霭。
拼音:
dú yǐn bà shàng tíng, hán shān qīng mén wài. cháng yún zhòu luò rì, sāng zǎo jì yǐ huì. gǔ rén qū chí zhě, sù cǐ fán jǐ dài. zuǒ yì yóu dōng nán, qǐ bù zhī jìn tuì. wú zōng bǐng quán pú, chǔ dé qiú lín zuì. máo shān jiù yī zhēng, bǎi shǔ qǐ sān zài. dào qì fēi wù lǐ, shén jiāo wú liú ài. zhī wǒ cāng míng xīn, tuō lüè fǔ rú bèi. mèng dōng luán yú chū, yáng gǔ qún chén huì. bàn yè chí dào xuān, wǔ hóu yōng xuān gài. shì shí yàn qí kè, xiàn shù péng yíng nèi. shén yuè wǒ huáng xīn, dé yǔ wáng mǔ duì. jiàn chén yù gān yè, qǐ shǒu qī yǔn suì. zhé dì gǎn wǒ qíng, wèn yì qióng fǒu tài. liáng mǎ zú shàng wǎn, bǎo dāo guāng wèi cuì. zuó wén yǔ shū fēi, bīng qì lián shuò sāi. zhū jiàng duō shī lǜ, miào táng shǐ zhuī huǐ. ān néng zhào shū shēng, yuàn dé lùn yào hài. róng yí fēi cǎo mù, qīn zhú shǐ láng bèi. suī yǒu tú chéng gōng, yì yǒu jiàng lǔ bèi. bīng liáng rú shān jī, ēn zé rú yǔ pèi. léi zú bù kě xìng, qì dì wú zú ài. ruò yòng pǐ fū cè, zuò lìng jūn wéi kuì. bù fèi huáng jīn zī, níng qiú bái bì lài. míng zhǔ yōu jì yuǎn, biān shì yì kě dà. hé chǒng wù tuī chéng, lí yán shēn kāng kǎi. shuāng yáo zhí zhǐ cǎo, zhú yǐn míng guāng pèi. gōng lùn rì xī zǔ, cháo tíng cuō tuó huì. gū chéng hǎi mén yuè, wàn lǐ liú guāng dài. bù yīng bǎi chǐ sōng, kōng lǎo zhōng shān ǎi.