《康生时万将归云间出此纸求识别援笔数语不复能论工拙也》
朝代:明代
作者： 王世贞
全文:
康郎白晰美少年，卧病憔悴春花前。生门灭户了然识，纸帐筠床长独眠。
人间万事尽灰冷，惟有一死当胸悬。有书不读产不问，药垆茶鼎恒周旋。
老夫见之为?然，辘轳劫尽天地坏。学得长生翻可怜，近闻衲子时留连。
东方阿閦西极乐，举头慈氏兜率天。我佛诱汝生攀援，莫作有为莫坐禅。
两粥一饭顺世缘，无镜即已休磨砖。
拼音:
kāng láng bái xī měi shào nián, wò bìng qiáo cuì chūn huā qián. shēng mén miè hù liǎo rán shí, zhǐ zhàng yún chuáng zhǎng dú mián. rén jiān wàn shì jǐn huī lěng, wéi yǒu yī sǐ dàng xiōng xuán. yǒu shū bù dú chǎn bù wèn, yào lú chá dǐng héng zhōu xuán. lǎo fū jiàn zhī wèi? rán, lù lú jié jǐn tiān dì huài. xué dé cháng shēng fān kě lián, jìn wén nà zǐ shí liú lián. dōng fāng ā chù xī jí lè, jǔ tóu cí shì dōu shuài tiān. wǒ fú yòu rǔ shēng pān yuán, mò zuò yǒu wéi mò zuò chán. liǎng zhōu yī fàn shùn shì yuán, wú jìng jí yǐ xiū mó zhuān.