《怀素上人草书歌》
朝代:唐代
作者： 戴叔伦
全文:
楚僧怀素工草书，古法尽能新有馀。神清骨竦意真率，
醉来为我挥健笔。始从破体变风姿，一一花开春景迟。
忽为壮丽就枯涩，龙蛇腾盘兽屹立。驰毫骤墨剧奔驷，
满坐失声看不及。心手相师势转奇，诡形怪状翻合宜。
人人细问此中妙，怀素自言初不知。
拼音:
chǔ sēng huái sù gōng cǎo shū, gǔ fǎ jǐn néng xīn yǒu yú. shén qīng gǔ sǒng yì zhēn shuài, zuì lái wèi wǒ huī jiàn bǐ. shǐ cóng pò tǐ biàn fēng zī, yī yī huā kāi chūn jǐng chí. hū wèi zhuàng lì jiù kū sè, lóng shé téng pán shòu yì lì. chí háo zhòu mò jù bēn sì, mǎn zuò shī shēng kàn bù jí. xīn shǒu xiàng shī shì zhuǎn qí, guǐ xíng guài zhuàng fān hé yí. rén rén xì wèn cǐ zhōng miào, huái sù zì yán chū bù zhī.
上下篇