朝代:明代
作者： 张宁
全文:
吾闻周人拜，九辩各有则。空稽犹简易，振肃仪已极。
礼达百不烦，力致一可惜。苏卿抗匈奴，郑从厉绝域。
亚夫辞介胄，汲黯服长揖。生死矢不移，宠辱安所恤。
云胡后来者，软媚等难剧。望尘伏床下，不复论曲直。
黠以谄公卿，愚以祈老佛。颓流逐靡风，扫地尽古迹。
元章夙奇荡，动止异俗习。强项难苟俛，扪膝不轻屈。
自从辞君亲，久不为是役。落落无为乡，寥寥不齐邑。
伊谁与为礼，见此孤立石。飒焉松风生，隐只云雾出。
踞如猛虎化，厉若老蛟蛰。彷佛入鲁庙，正我缄口客。
又疑千秋亭，翁仲失其一。终知混沌凿，倏忽委灵骨。
欣然命袍笏，雅拜情孔适。物我了相忘，恭傲吻无隙。
清狂讵如许，深意将有激。全胜彼昏人，仆仆贾危慝。
但恐违中庸，行怪不可率。
拼音:
wú wén zhōu rén bài, jiǔ biàn gè yǒu zé. kōng jī yóu jiǎn yì, zhèn sù yí yǐ jí. lǐ dá bǎi bù fán, lì zhì yī kě xī. sū qīng kàng xiōng nú, zhèng cóng lì jué yù. yà fū cí jiè zhòu, jí àn fú cháng yī. shēng sǐ shǐ bù yí, chǒng rǔ ān suǒ xù. yún hú hòu lái zhě, ruǎn mèi děng nán jù. wàng chén fú chuáng xià, bù fù lùn qū zhí. xiá yǐ chǎn gōng qīng, yú yǐ qí lǎo fó. tuí liú zhú mí fēng, sǎo dì jǐn gǔ jī. yuán zhāng sù qí dàng, dòng zhǐ yì sú xí. qiáng xiàng nán gǒu fǔ, mén xī bù qīng qū. zì cóng cí jūn qīn, jiǔ bù wéi shì yì. luò luò wú wéi xiāng, liáo liáo bù qí yì. yī shuí yǔ wèi lǐ, jiàn cǐ gū lì shí. sà yān sōng fēng shēng, yǐn zhǐ yún wù chū. jù rú měng hǔ huà, lì ruò lǎo jiāo zhé. fǎng fú rù lǔ miào, zhèng wǒ jiān kǒu kè. yòu yí qiān qiū tíng, wēng zhòng shī qí yī. zhōng zhī hùn dùn záo, shū hū wěi líng gǔ. xīn rán mìng páo hù, yǎ bài qíng kǒng shì. wù wǒ le xiāng wàng, gōng ào wěn wú xì. qīng kuáng jù rú xǔ, shēn yì jiāng yǒu jī. quán shèng bǐ hūn rén, pú pú jiǎ wēi tè. dàn kǒng wéi zhōng yōng, xíng guài bù kě lǜ.