朝代:明代
作者： 宋琬
全文:
有客有客髯而紫，左挟秦弓右吴矢。自言家本关中豪，黄金散尽来江沚。
年来倦上仲宣楼，裹粮且记侯赢里。腰间匕首徐夫人，河畔荒丘魏公子。
悬知吊古有深愁，慷慨登车不可止。自从盗决黄河奔，大梁未有千家村。
烽火但增新战垒，尘沙非复古夷门。短衣聊向将军幕，长剑终酬国士恩。
落日驱车临广武，春风试马出轘辕。丈夫佩印乃恒事，安能郁郁老丘樊！
王郎顾我深叹息，一见欢喜如旧识。此行不但为封侯，人生贵在抒胸臆。
江上杨花白雪飞，梁园芳草青袍色。盾鼻犹堪试彩毫，莺声聊为停珠勒。
醉后狂歌气若云，军中教战容如墨。春风拂地车斑斑，起看明月揽刀环。
平台宾客久零落，至今汴水空潺湲。怜予偃蹇风尘际，年来罄折雕朱颜。
已知苦被雕虫误，强弩欲挽不可关。待尔他年分虎竹，相从射猎终南山。
拼音:
yǒu kè yǒu kè rán ér zǐ, zuǒ xié qín gōng yòu wú shǐ. zì yán jiā běn guān zhōng háo, huáng jīn sàn jìn lái jiāng zhǐ. nián lái juàn shàng zhòng xuān lóu, guǒ liáng qiě jì hóu yíng lǐ. yāo jiān bǐ shǒu xú fū rén, hé pàn huāng qiū wèi gōng zǐ. xuán zhī diào gǔ yǒu shēn chóu, kāng kǎi dēng chē bù kě zhǐ. zì cóng dào jué huáng hé bēn, dà liáng wèi yǒu qiān jiā cūn. fēng huǒ dàn zēng xīn zhàn lěi, chén shā fēi fù gǔ yí mén. duǎn yī liáo xiàng jiāng jūn mù, cháng jiàn zhōng chóu guó shì ēn. luò rì qū chē lín guǎng wǔ, chūn fēng shì mǎ chū huán yuán. zhàng fū pèi yìn nǎi héng shì, ān néng yù yù lǎo qiū fán! wáng láng gù wǒ shēn tàn xī, yī jiàn huān xǐ rú jiù shí. cǐ xíng bù dàn wèi fēng hóu, rén shēng guì zài shū xiōng yì. jiāng shàng yáng huā bái xuě fēi, liáng yuán fāng cǎo qīng páo sè. dùn bí yóu kān shì cǎi háo, yīng shēng liáo wèi tíng zhū lēi. zuì hòu kuáng gē qì ruò yún, jūn zhōng jiào zhàn róng rú mò. chūn fēng fú dì chē bān bān, qǐ kàn míng yuè lǎn dāo huán. píng tái bīn kè jiǔ líng luò, zhì jīn biàn shuǐ kōng chán yuán. lián yǔ yǎn jiǎn fēng chén jì, nián lái qìng zhé diāo zhū yán. yǐ zhī kǔ bèi diāo chóng wù, qiáng nǔ yù wǎn bù kě guān. dài ěr tā nián fēn hǔ zhú, xiāng cóng shè liè zhōng nán shān.