朝代:明代
作者： 王慎中
全文:
金陵自昔多才雄，声名今日数三公。前贤千载见标格，雅道一旦振颓风。
往往结游方驾出，尽言都邑为之空。才宜大用身未衰，谢荣蔑世如脱遗。
欢趣不令儿辈觉，幽盟每共高僧期。二毛从他玄鬓改，两屐长使青山随。
翻嗤往古无达者，苦欲留名身后知。何况金钱与簪组，缠牵粪秽夫何为。
将棋赌墅不清旷，携妓登山非放浪。祗好玄言与新诗，形骸各殊同所尚。
春半江城犹滞阴，出门不乐愁人心。青天敛霞云散雨，特与大士抒烦襟。
亭皋开霁迎飞盖，林麓献春非一态。长江静浪助澄心，列岫争趍不敢背。
草木向人如有情，辉光眼见当筵倍。举手挥云便退飞，送目不着微阴碍。
长歌招鹤鹤下来，把酒酬花花为开。松涛鸣籁当鼓瑟，娇莺度曲劝行杯。
壮怀俯仰悲今昔，此地曾经玉作台。风流同调不同日，尝闻谢尚邀彦伯。
当时人人畏少年，却延狂生为上客。竹林芜没三径荒，留与后人寻今迹。
拼音:
jīn líng zì xī duō cái xióng, shēng míng jīn rì shù sān gōng. qián xián qiān zǎi jiàn biāo gé, yǎ dào yī dàn zhèn tuí fēng. wǎng wǎng jié yóu fāng jià chū, jìn yán dū yì wèi zhī kōng. cái yí dà yòng shēn wèi shuāi, xiè róng miè shì rú tuō yí. huān qù bù lìng ér bèi jué, yōu méng měi gòng gāo sēng qī. èr máo cóng tā xuán bìn gǎi, liǎng jī zhǎng shǐ qīng shān suí. fān chī wǎng gǔ wú dá zhě, kǔ yù liú míng shēn hòu zhī. hé kuàng jīn qián yǔ zān zǔ, chán qiān fèn huì fū hé wéi. jiàng qí dǔ shù bù qīng kuàng, xié jì dēng shān fēi fàng làng. zhī hǎo xuán yán yǔ xīn shī, xíng hái gè shū tóng suǒ shàng. chūn bàn jiāng chéng yóu zhì yīn, chū mén bù lè chóu rén xīn. qīng tiān liǎn xiá yún sàn yǔ, tè yǔ dà shì shū fán jīn. tíng gāo kāi jì yíng fēi gài, lín lù xiàn chūn fēi yī tài. cháng jiāng jìng làng zhù chéng xīn, liè xiù zhēng chí bù gǎn bèi. cǎo mù xiàng rén rú yǒu qíng, huī guāng yǎn jiàn dāng yán bèi. jǔ shǒu huī yún biàn tuì fēi, sòng mù bù zháo wēi yīn ài. cháng gē zhāo hè hè xià lái, bǎ jiǔ chóu huā huā wèi kāi. sōng tāo míng lài dāng gǔ sè, jiāo yīng dù qǔ quàn xíng bēi. zhuàng huái fǔ yǎng bēi jīn xī, cǐ dì céng jīng yù zuò tái. fēng liú tóng diào bù tóng rì, cháng wén xiè shàng yāo yàn bó. dāng shí rén rén wèi shào nián, què yán kuáng shēng wèi shàng kè. zhú lín wú méi sān jìng huāng, liú yǔ hòu rén xún jīn jī.