《拟古四十一首 其九》
朝代:明代
作者： 薛瑄
全文:
荆山有美璞，巴蜀多名材。此物信为奇，攻治亦难哉。
匠石得其良，宝就成层台。胡为用匪人，坐此斲削乖。
既自玉之玷，还为木之灾。而况上天工，理代必汝谐。
餗覆良可虑，栋挠谅难陪。所以虞周圣，登庸必贤材。
拼音:
jīng shān yǒu měi pú, bā shǔ duō míng cái. cǐ wù xìn wèi qí, gōng zhì yì nán zāi. jiàng shí dé qí liáng, bǎo jiù chéng céng tái. hú wéi yòng fěi rén, zuò cǐ zhuó xuē guāi. jì zì yù zhī diàn, hái wèi mù zhī zāi. ér kuàng shàng tiān gōng, lǐ dài bì rǔ xié. sù fù liáng kě lǜ, dòng náo liàng nán péi. suǒ yǐ yú zhōu shèng, dēng yōng bì xián cái.