朝代:唐代
作者： 李绅
全文:
松之生也，于岩之侧。流俗不顾，匠人未识。无地势以炫容，有天机而作色。徒观其贞枝肃矗，直干芊眠，倚层峦则捎云蔽景，据幽涧则蓄雾藏烟。穹石盘薄而埋根，凡经几载；古藤联缘而抱节，莫记何年。
于是白露零，凉风至；林野惨栗，山原愁悴。彼众尽于玄黄，斯独茂于苍翠，然后知落落高劲，亭亭孤绝。其为质也，不易叶而改柯；其为心也，甘冒霜而停雪。叶幽人之雅趣，明君子之奇节。
若乃确乎不拔，物莫与隆，阴阳不能变其性，雨露所以资其丰。擢影后凋，一千年而作盖；流形入梦，十八载而为公。不学春开之桃李、秋落之梧桐。
乱曰：负栋梁兮时不知，冒霜雪兮空自奇；谅可用而不用，固斯焉而取斯。
拼音:
sōng zhī shēng yě, yú yán zhī cè. liú sú bù gù, jiàng rén wèi shí. wú dì shì yǐ xuàn róng, yǒu tiān jī ér zuò sè. tú guān qí zhēn zhī sù chù, zhí gàn qiān mián, yǐ céng luán zé shāo yún bì jǐng, jù yōu jiàn zé xù wù cáng yān. qióng shí pán báo ér mái gēn, fán jīng jǐ zài gǔ téng lián yuán ér bào jié, mò jì hé nián. yú shì bái lù líng, liáng fēng zhì lín yě cǎn lì, shān yuán chóu cuì. bǐ zhòng jǐn yú xuán huáng, sī dú mào yú cāng cuì, rán hòu zhī luò luò gāo jìn, tíng tíng gū jué. qí wèi zhì yě, bù yì yè ér gǎi kē qí wèi xīn yě, gān mào shuāng ér tíng xuě. yè yōu rén zhī yǎ qù, míng jūn zǐ zhī qí jié. ruò nǎi què hū bù bá, wù mò yǔ lóng, yīn yáng bù néng biàn qí xìng, yǔ lù suǒ yǐ zī qí fēng. zhuó yǐng hòu diāo, yī qiān nián ér zuò gài liú xíng rù mèng, shí bā zài ér wèi gōng. bù xué chūn kāi zhī táo lǐ qiū luò zhī wú tóng. luàn yuē: fù dòng liáng xī shí bù zhī, mào shuāng xuě xī kōng zì qí liàng kě yòng ér bù yòng, gù sī yān ér qǔ sī.