朝代:明代
作者： 郭之奇
全文:
周闻天道与天人，道法自然天乃纯。纯粹而精君子身，及于神圣至于真。
以天为车道为轮，道反为楫天为津。人间物象久如尘，二气方心一寸匀。
凿混沌窍未一旬，秋冬意尽始还春。亦由古富令今贫，古人备美今莫臻。
百家耳目难终沦，众技舒头几叹呻。墨道虽觳近乎仁，生勤死薄遗果因。
其馀强聒人不亲，冷汰于物物未均。生人之理入死伦，情欲虽浅天机礥。
遂使多方异舌唇，卵毛丁尾变山轮。风雨雷霆日怪新，虽驱物类岂大臣。
吾闻其说而心疢，卮言寓言偶一引。芒乎昧乎未之尽，将由清寂询关尹。
拼音:
zhōu wén tiān dào yǔ tiān rén, dào fǎ zì rán tiān nǎi chún. chún cuì ér jīng jūn zǐ shēn, jí yú shén shèng zhì yú zhēn. yǐ tiān wèi chē dào wèi lún, dào fǎn wèi jí tiān wèi jīn. rén jiān wù xiàng jiǔ rú chén, èr qì fāng xīn yī cùn yún. záo hùn dùn qiào wèi yī xún, qiū dōng yì jǐn shǐ hái chūn. yì yóu gǔ fù lìng jīn pín, gǔ rén bèi měi jīn mò zhēn. bǎi jiā ěr mù nán zhōng lún, zhòng jì shū tóu jǐ tàn shēn. mò dào suī hú jìn hū rén, shēng qín sǐ báo yí guǒ yīn. qí yú qiáng guā rén bù qīn, lěng tài yú wù wù wèi jūn. shēng rén zhī lǐ rù sǐ lún, qíng yù suī qiǎn tiān jī xián. suì shǐ duō fāng yì shé chún, luǎn máo dīng wěi biàn shān lún. fēng yǔ léi tíng rì guài xīn, suī qū wù lèi qǐ dà chén. wú wén qí shuō ér xīn chèn, zhī yán yù yán ǒu yī yǐn. máng hū mèi hū wèi zhī jǐn, jiāng yóu qīng jì xún guān yǐn.