朝代:唐代
作者： 吴筠
全文:
炎精既失御，宇内为三分。吴王霸荆越，建都长江滨。
爰资股肱力，以静淮海民。魏后欲济师，临流遽旋军。
岂惟限天堑，所忌在有人。惜哉归命侯，淫虐败前勋。
衔璧入洛阳，委躬为晋臣。无何覆宗社，为尔含悲辛。
俄及永嘉末，中原塞胡尘。五马浮渡江，一龙跃天津。
此时成大业，实赖贤缙绅。辟土虽未远，规模亦振振。
谢公佐王室，仗节扫伪秦。谁为吴兵孱，用之在有伦。
荏苒宋齐末，斯须变梁陈。绵历已六代，兴亡互纷纶。
在德不在险，成败良有因。高堞复于隍，广殿摧于榛。
王风久泯灭，胜气犹氤氲。皇家一区域，玄化通无垠。
常言宇宙泰，忽遘云雷屯。极目梁宋郊，茫茫晦妖氛。
安得倚天剑，斩兹横海鳞。徘徊江山暮，感激为谁申。
拼音:
yán jīng jì shī yù, yǔ nèi wèi sān fēn. wú wáng bà jīng yuè, jiàn dū cháng jiāng bīn. yuán zī gǔ gōng lì, yǐ jìng huái hǎi mín. wèi hòu yù jì shī, lín liú jù xuán jūn. qǐ wéi xiàn tiān qiàn, suǒ jì zài yǒu rén. xī zāi guī mìng hóu, yín nüè bài qián xūn. xián bì rù luò yáng, wěi gōng wèi jìn chén. wú hé fù zōng shè, wèi ěr hán bēi xīn. é jí yǒng jiā mò, zhōng yuán sāi hú chén. wǔ mǎ fú dù jiāng, yī lóng yuè tiān jīn. cǐ shí chéng dà yè, shí lài xián jìn shēn. pì tǔ suī wèi yuǎn, guī mó yì zhèn zhèn. xiè gōng zuǒ wáng shì, zhàng jié sǎo wěi qín. shuí wèi wú bīng càn, yòng zhī zài yǒu lún. rěn rǎn sòng qí mò, sī xū biàn liáng chén. mián lì yǐ liù dài, xīng wáng hù fēn lún. zài dé bù zài xiǎn, chéng bài liáng yǒu yīn. gāo dié fù yú huáng, guǎng diàn cuī yú zhēn. wáng fēng jiǔ mǐn miè, shèng qì yóu yīn yūn. huáng jiā yī qū yù, xuán huà tōng wú yín. cháng yán yǔ zhòu tài, hū gòu yún léi tún. jí mù liáng sòng jiāo, máng máng huì yāo fēn. ān dé yǐ tiān jiàn, zhǎn zī héng hǎi lín. pái huái jiāng shān mù, gǎn jī wèi shuí shēn.