朝代:魏晋
作者： 孙楚
全文:
晋太庙有石人焉，大张其口，而书其胸曰：我古之多言人也。无少言，无少事！少言少事，则后生何述焉！我读三坟五典八丘九索，赜罔深而不探，理无奥而不钩，故言满天下而无口尤。夫唯言立，名乃长久，胡为块然，生缄其口。自拘广庭，终身叉手？凡夫贪财，烈士殉名，盗跖为浊，夷柳为清。鲍鱼为臭，兰圃为馨。莫贵澄清，莫贱滓秽，二者言异，归于一会。尧悬谏鼓，舜立谤木，听采风谣，惟日不足，道润群生，化隆比屋。末叶陵迟，礼教弥衰，承旨则顺，忤意则违。时好细腰，宫中皆饥；时悦广额，不作细眉。逆龙之鳞，必陷斯机，括囊无咎，乃免诛夷。颠复厥德，可为伤悲。斯可用戒，无妄之时，假说周庙，与言为嗤。是以君子，追而正之。
拼音:
jìn tài miào yǒu shí rén yān, dà zhāng qí kǒu, ér shū qí xiōng yuē: wǒ gǔ zhī duō yán rén yě. wú shǎo yán, wú shǎo shì! shǎo yán shǎo shì, zé hòu shēng hé shù yān! wǒ dú sān fén wǔ diǎn bā qiū jiǔ suǒ, zé wǎng shēn ér bù tàn, lǐ wú ào ér bù gōu, gù yán mǎn tiān xià ér wú kǒu yóu. fū wéi yán lì, míng nǎi cháng jiǔ, hú wéi kuài rán, shēng jiān qí kǒu. zì jū guǎng tíng, zhōng shēn chā shǒu? fán fū tān cái, liè shì xùn míng, dào zhí wèi zhuó, yí liǔ wèi qīng. bào yú wèi chòu, lán pǔ wèi xīn. mò guì chéng qīng, mò jiàn zǐ huì, èr zhě yán yì, guī yú yī huì. yáo xuán jiàn gǔ, shùn lì bàng mù, tīng cǎi fēng yáo, wéi rì bù zú, dào rùn qún shēng, huà lóng bǐ wū. mò yè líng chí, lǐ jiào mí shuāi, chéng zhǐ zé shùn, wǔ yì zé wéi. shí hǎo xì yāo, gōng zhōng jiē jī shí yuè guǎng é, bù zuò xì méi. nì lóng zhī lín, bì xiàn sī jī, kuò náng wú jiù, nǎi miǎn zhū yí. diān fù jué dé, kě wèi shāng bēi. sī kě yòng jiè, wú wàng zhī shí, jiǎ shuō zhōu miào, yǔ yán wèi chī. shì yǐ jūn zǐ, zhuī ér zhèng zhī.