《王孟端竹》
朝代:明代
作者： 张宁
全文:
九龙山人王孟端，风流博雅人称难。漫胸锦绣消不得，化作万个青琅玕。
中山兔老鲛绡白，马肝香透金壶汁。风回赤壁浪痕平，云黯苍梧雨声急。
铁钩锁金错刀邯，郸学步真儿曹大。河一决泻千里崩，崖触处生惊涛世。
人岂识，真和假，白雪词高和应寡。坡仙儋耳未还家，落日临风思老可。
拼音:
jiǔ lóng shān rén wáng mèng duān, fēng liú bó yǎ rén chēng nán. màn xiōng jǐn xiù xiāo bù dé, huà zuò wàn gè qīng láng gān. zhōng shān tù lǎo jiāo xiāo bái, mǎ gān xiāng tòu jīn hú zhī. fēng huí chì bì làng hén píng, yún àn cāng wú yǔ shēng jí. tiě gōu suǒ jīn cuò dāo hán, dān xué bù zhēn ér cáo dà. hé yī jué xiè qiān lǐ bēng, yá chù chù shēng jīng tāo shì. rén qǐ shí, zhēn hé jiǎ, bái xuě cí gāo hé yīng guǎ. pō xiān dān ěr wèi huán jiā, luò rì lín fēng sī lǎo kě.