朝代:明代
作者： 高启
全文:
忆昨结交豪侠客，意气相倾无促戚。十年离乱如不知，日费黄金出游剧。
狐裘蒙茸欺北风，霹雳应手鸣雕弓。桓王墓下沙草白，仿佛地似辽城东。
马行雪中四蹄热，流影欲追飞隼灭。归来笑学曹景宗，生击黄獐饮其血。
皋桥泰娘双翠蛾，唤来尊前为我歌，白日欲没奈愁何。
回潭水绿春始波，此中夜游乐更多。月出东山白云里，照见船中笛声起。
惊鸥飞过片片轻，有似梅花落江水。天峰最高明日登，手接飞鸟攀危藤。
龙门路黑不可上，松风吹灭岩中灯。众客欲归我不能，更度前岭缘崚嶒。
远携茗器下相候，喜有白首楞伽僧。馆娃离宫已为寺，香径无人欲愁思。
醉题高壁墨如鸦，一半欹斜不成字。夫差城南天下稀，狂游累日忘却归。
座中争起劝我酒，但道饮此无相违。自从飘零各江海，故旧如今几人在。
荒烟落日野乌啼，寂寞青山颜亦改。须知少年乐事偏，当饮岂得言无钱。
我今自算虽未老，豪健已觉难如前。去日已去不可止，来日方来犹可喜。
古来达士有名言，只说人生行乐耳。
拼音:
yì zuó jié jiāo háo xiá kè, yì qì xiāng qīng wú cù qī. shí nián lí luàn rú bù zhī, rì fèi huáng jīn chū yóu jù. hú qiú méng róng qī běi fēng, pī lì yìng shǒu míng diāo gōng. huán wáng mù xià shā cǎo bái, fǎng fú dì shì liáo chéng dōng. mǎ xíng xuě zhōng sì tí rè, liú yǐng yù zhuī fēi sǔn miè. guī lái xiào xué cáo jǐng zōng, shēng jī huáng zhāng yǐn qí xuè. gāo qiáo tài niáng shuāng cuì é, huàn lái zūn qián wèi wǒ gē, bái rì yù méi nài chóu hé. huí tán shuǐ lǜ chūn shǐ bō, cǐ zhōng yè yóu lè gèng duō. yuè chū dōng shān bái yún lǐ, zhào jiàn chuán zhōng dí shēng qǐ. jīng ōu fēi guò piàn piàn qīng, yǒu shì méi huā luò jiāng shuǐ. tiān fēng zuì gāo míng rì dēng, shǒu jiē fēi niǎo pān wēi téng. lóng mén lù hēi bù kě shàng, sōng fēng chuī miè yán zhōng dēng. zhòng kè yù guī wǒ bù néng, gèng dù qián lǐng yuán léng céng. yuǎn xié míng qì xià xiāng hòu, xǐ yǒu bái shǒu léng jiā sēng. guǎn wá lí gōng yǐ wèi sì, xiāng jìng wú rén yù chóu sī. zuì tí gāo bì mò rú yā, yī bàn yī xié bù chéng zì. fū chāi chéng nán tiān xià xī, kuáng yóu lèi rì wàng què guī. zuò zhōng zhēng qǐ quàn wǒ jiǔ, dàn dào yǐn cǐ wú xiāng wéi. zì cóng piāo líng gè jiāng hǎi, gù jiù rú jīn jǐ rén zài. huāng yān luò rì yě wū tí, jì mò qīng shān yán yì gǎi. xū zhī shào nián lè shì piān, dāng yǐn qǐ dé yán wú qián. wǒ jīn zì suàn suī wèi lǎo, háo jiàn yǐ jué nán rú qián. qù rì yǐ qù bù kě zhǐ, lái rì fāng lái yóu kě xǐ. gǔ lái dá shì yǒu míng yán, zhǐ shuō rén shēng xíng lè ěr.