朝代:明代
作者： 李东阳
全文:
世人作画皆论派，汝和画菊乃天解。直将书法写此花，宛转金枝总垂薤。
初为水墨后红紫，几向清纤发狂怪。桃羞杏涩宁比妍，蚁恨蜂愁未堪嘬。
幽兰堪供屈子佩，奇石当邀米公拜。当时落笔亦偶然，忽有声名起砰湃。
僮奴塞户卷委山，不独文逋与诗债。有时偃蹇不受促，怒目看人两睚眦。
酒酣兴发谁使颠，迅扫但觉吴缣隘。个中三昧我独知，每见渠挥为渠快。
最是平生跌宕心，病卧穷山老何惫。南宫王君得此图，旧索遗红未凋败。
岂知一见已陈迹，江水东流日西迈。摩挲两眼三叹息，悔却从前比菅芥。
长安贾客君不闻，已索黄金市中卖。
拼音:
shì rén zuò huà jiē lùn pài, rǔ hé huà jú nǎi tiān jiě. zhí jiāng shū fǎ xiě cǐ huā, wǎn zhuǎn jīn zhī zǒng chuí xiè. chū wèi shuǐ mò hòu hóng zǐ, jǐ xiàng qīng xiān fā kuáng guài. táo xiū xìng sè níng bǐ yán, yǐ hèn fēng chóu wèi kān chuài. yōu lán kān gōng qū zǐ pèi, qí shí dāng yāo mǐ gōng bài. dāng shí luò bǐ yì ǒu rán, hū yǒu shēng míng qǐ pēng pài. tóng nú sāi hù juǎn wěi shān, bù dú wén bū yǔ shī zhài. yǒu shí yǎn jiǎn bù shòu cù, nù mù kàn rén liǎng yá zì. jiǔ hān xīng fā shuí shǐ diān, xùn sǎo dàn jué wú jiān ài. gè zhōng sān mèi wǒ dú zhī, měi jiàn qú huī wèi qú kuài. zuì shì píng shēng diē dàng xīn, bìng wò qióng shān lǎo hé bèi. nán gōng wáng jūn dé cǐ tú, jiù suǒ yí hóng wèi diāo bài. qǐ zhī yī jiàn yǐ chén jī, jiāng shuǐ dōng liú rì xī mài. mā sā liǎng yǎn sān tàn xī, huǐ què cóng qián bǐ jiān jiè. cháng ān gǔ kè jūn bù wén, yǐ suǒ huáng jīn shì zhōng mài.